BULUTLAR YASTA
Sabahýn seherinde doðar güneþ solgun, solgun,
Esmekte isteksiz rüzðar, sanki bezgin ve yorgun.
Nurunu yok etmiþ güzel ufkun, bulanýk sisler,
Sanki her þey yasta, bulutlar yönsüz, bilmemki ne ister.
Ýnmiþ daðlarýn doruklarýndan vadilere karanlýk duman,
Zaman döven olmuþ, hayat altýndaki harman.
Eziliyor harmandaki þurasý gelen her baþak,
Varsýlý, yoksulu sormuyor, kim bey, kim aða, kim uþak,
Iþýklar sönmüþ, artýk esirisin kör karanlýðýn,
Sýradan birisin orada, son bulmuþtur hanedanlýðýn.
Ve Sen....................................................,
Senki yenilmedin hýrslarýna, kalplerde taht kurdun,
Israrla red edip yanlýþlarý, doðrunun yanýnda durdun.
Zerafetin, güler yüzünle, hep sevilen oldun,
Vefalýydýn, sevecendin, ne kalp kýrdýn, nede sevenlerini yordun.
Ýsmin gönüllerde ve dillerde yer tuttu,
Rahat, rahat uyu, sanmaki sevenlerin seni unuttu.
Ýsmail DEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.