Destanlar Burcunda Bir Alperen

Bir yiðit gelip de geçti dünyadan
Payýna düþeni içti dünyadan
Bir seher vaktinde göçtü dünyadan
Milletçe üzgünüz, ruhumuz hasta
Ozan Arif göçtü, destanlar yasta

Her zaman dik durdu, elif misali
Düðün bayram saydý Hakk’a visali
Sonsuza çaðýrdý, makam-ý âli
Gümülcine yorgun, Semerkant hasta
Ozan Arif göçtü, destanlar yasta

Bir oyun yazýldý, tutmadý oyun
Çaðdaþ tiranlara eðmedi boyun
Tuza meyletmedi, olmadý koyun
Tanrý Daðý puslu, Ötüken hasta
Ozan Arif göçtü, destanlar yasta

Vatan diye attý þair yüreði
Bayraðý hep maðrur görmek ereði
En evvel o yaptý, neyse gereði
Plevne kederli, Dobruca hasta
Ozan Arif göçtü, destanlar yasta

Urumçi’ye baktý, doldu gözleri
Yüreðini yaktý hicran közleri
Dillerde dolaþýr þimdi sözleri
Gökbayrak kan aðlar, Kaþgar’ým hasta
Ozan Arif göçtü, destanlar yasta

Hain kalemlerce kurgulandý o
C-5 Koðuþu’nda sorgulandý o
Yargýsýz infazla yargýlandý o
Ankara’dan ses yok; Türkistan hasta
Ozan Arif göçtü, destanlar yasta

Þiir mektebiydi, irfan ocaðý...
Destan kalesine dikti sancaðý
Þimdi bir annedir vatan kucaðý
Alucra tasalý, Samsun’um hasta
Ozan Arif göçtü, destanlar yasta

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: