Senden önce de yaþýyordum, Ama hiç nefes almýyordum. O zaman da dert taþýyordum. Ama çaresiz kalmýyordum. Demem o ki; Hem sende can buldum, Hem sayende canýmdan oldum. Hem hayat buymuþ dedim, Hem hayatýn sillesini yedim. Ýlk gördüðüm günden beri, Duam da sendin bedduam da. Ahým da sendin günahým da. Bu tek bir gün bile deðiþmedi, Sol yanýmda da sendin, Yanýmda olmayaným da. Varlýðýný istediðim de sendin, Varlýðýmý adadýðým da. *** Senden önce de yaþýyordum. Ama böyle deðildim. Mesela acýyý bilmezdim. Ateþe yürürdüm de, Bu beni yakar demezdim. Kaybetmekten korkmaz, Sonunu düþünmezdim. Kimseyi takmaz, Ardýma bile bakmazdým. Senden sonra deðiþti herþey. Ümit etmeyi öðrendim. Beklemeyi sabretmeyi, En nihayetinde ise, Yitirmeyi kaybetmeyi öðrendim. Senden önce; Acýya dayanmayý biliyordum. Senden sonra; Acýyla yanmayý öðrendim.
Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
celal bahar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.