Neden hüzünlüsün evlat? Neden kederlisin böyle? Kadere isyanýn niye? Bak! bir bak çevrene. Yalan rüzgârý sarmýþ bedenlere. Bir serap götürüyor peþinden ölümlere. Daha ne duruyorsun! Kalk oturduðun yerden. Be kalk! Kalk. Takma kafana be evlat, kalmadýysa artýk takat, ara! Ve bul nihayetinde. Korkma dikeninden dokun, solan güllerini yaþat.
Ýlk þiirimdi paylaþmak istedim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.