"Aþk var imiþ âlemde, gerisi hep kýyl-ü k’al" Boþ býrakma gönlünü, sevdiðin gönülde kal. Bak ne de yakýþýyor geceye yýldýz, hilâl; Aþksýz olmaz tabiat, büyümez çiçek ve dal.
Sevgi özünde döner tüm tabiat þevk ile, Bu sevgiden dem tutar asüman âhenk ile. Medeniyetler çöker, sevgi piþmez cenk ile, Aþktýr âleme ilaç, bu iksiri sen de sal.
Neye sevgiyle baksan, dokunduðun gül açar, Güller ki O’na benzer, teninden koku saçar. Bu rayiha tükenmez, yolunda kalmaz naçar, Sen de sevdâmýza koþ, bu aþktan payýný al...
19.06.2014 Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aksakal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.