Cenaze merasimi

Toz bulutlarý sert, gökyüzü puslu
mehtap üzgün ve kan rengi
gökkuþaðýna duyulan özlem parlarken
akþamýn puslu karanlýðýnda
uçan yarasalarýn gölgesi kýzýlken

hava puslu ve sürü gibi askerler
koyu yeþil renginde giysileri havayý aydýnlatýrken
asitli rüzgar kum fýrtýnasýna dönüþürken
kül havayý atomize ederken, yanmýþ toz kokuyordu

küçük hikayeler için büyük bir alev topu yükselirken
mistik yer isimleri bir bir yüksek sesle yankýlanýrken
her yerin adý acý her yer acýydý...

emperyal tanrýlar sert vurdu metal çekirgelerin istilasý
sonu olmayan ateþ gibi kýzýl bir mevsim doðdu
köy ve topraklar sýnýrsýz kül fýrtýnasý içindeydiler

binlerce ruh ezildi adsýz yalnýzlýkta
tereddüt edenler de vardý azýnlýkta onlar insan
nice düþmüþ bedenlerde onlarca kartuþ
sonunda kýyamet durdu

ölü bedenler bir kenara býrakýldý
ve çukurlar kazýldý
þiþmiþ cisimler, rendelenmiþ yüzler
dereler kan kokuyordu
solucanlar ve kurtçuklar bayram ediyordu

kýzýl ýrmaklar kýyýya hafif dalgalarla temas ederken
uzak okyanuslarýn re- minörü çok yabancý
cenaze merasimi için toplanmýþtý sömürgeler
yarasalarý onurlandýrmasý gerekirdi toplu ölümler

binlerce kiþi için cenaze alayý çok sessizdi
haykýrýþlar o kadar sessizdi ki
artýk kimse ateþ etmeye gerek duymadý
son onur basitti, cenaze soðuktu ve toplu

gözyaþlarý hala sýmsýcak iken
çürümüþ soðuk küflü bedenlere damlýyordu
bu son saygý duruþunda þaþýrtýcý sesler yankýlandý
binlerce ruh hayatý geride býraktýlar
üç beþ kiþi parlak gözlerle izlediler
kan akan bir nehir gürlerken….


Suskun//

Sosyal Medyada Paylaşın: