ÖLÜM TELLİ DUVAKLI
Ey benim hayat kolyem ey benim ömür taþým;
Mezarý kazýlmamýþ, yas tutan mezartaþým;
Eþim, dostum, sýrdaþým, son hayat arkadaþým;
Rabbim bana güç versin yarým aklým dayansýn;
Ýzin ver gittiðine, þu taþ kalbim inansýn…
Bir þubat soðuðunda yanýp da kavrulan ben;
Yýkýk duvar üstüne düþerek devrilen ben;
Sana koþmak isterken “DUR” deyip çevrilen ben;
Geldim iþte sana ben boynumu büküp geldim;
Parçalanmýþ ciðerim, kökünden söküp geldim…
Öyle mahsun bakarak yapma artýk dur deme;
Açýlýr yeni baþtan bir kapýya vur deme;
Koþa koþa gelirim sensizliðin zor deme;
Hangimiz naçar kaldýk hangimiz boyun eðdik?
Hangimiz yüzbinkere bir resme dudak deðdik;
Zaman demden ötesi hicran gamdan ötesi;
Parçalanmýþ her yaným kýrýk camdan ötesi;
Katli vacip hayaller intikamdan ötesi:
Gülmeyen bahtýmýzý kaç parça bölsem þimdi;
Aynalar düþman olur yüzüne gülsem þimdi…
Az kaldý geleceðim kader çizgim belli yar;
Yaþým ermiþ kemale kýrk sonrasý elli yar;
Ölüm telli duvaklým, yediveren güllü yar;
Böyle gelmiþ gidecek demek ki alýn yazým;
Ey benim hasret yaram ey benim gönül sýzým…
Ali ALTINLI – 16.02.2019
Saat: 21:52
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.