Vakit O Eski Vakit Değil
Vakit o eski vakit deðil
konmuyor artýk pencerelere kuþlar
gökyüzü donuk mavi
camlardan sanki þehrin izi silinmiþ
sokaklar desen yapayalnýz
ve ben ölümle yaþam arasýnda
hayattan öylesine habersiz
oradan oraya koþturup dursam da
vakit o eski vakit deðil
beni ben deðil, sensizlik bitirmiþ.
dokunup geçtiðin her yerde sýzým
yolu yakýn olup da uzak duran bilir
bakarak hasret çekmek zulüm gibiymiþ...
Vakit o eski vakit deðil
konmuyor artýk pencerelere kuþlar
pervazlar öksüz
ya can çekiþen þu çicekler
þu kýrýk dökük vazolar
bir bilsen nasýl parçalýyor içimi
kapý dibinde aðlamaklý bakýþlar...
Vakit o eski vakit deðil
konmuyor artýk pencerelere kuþlar
uzun uzun beklemek de yaralýyor kalbimi
gözlerim yollarda iki hüzün damlasý
terkedilmiþ körpe çocuklar gibi
anlatamam nasýl bir yangýn
nasýl bir cehennemdir yaþadýðým
ya gel
ya da anýlar ölüme uðurlasýn beni
yokluðunda can deðil artýk bu taþýdýðým.
Arzu Karadoðan
...................
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.