son evvel balýkçý barýnaðýnýn yanaðý uyu bir masal sonrasýnýn kalbinden kýyýlarýmýza varan yalancý ben bu yolun harabesiyim sonu sonsuz yer çekimine yenik düþen damlalarýn kardeþiyim
çocuk aðlýyor paralayýp aralýyor sesini bu gündüz rüzgarýnýn bildiði bilmece dünyayý kývýrýp boþluða fýrlatan eski bir balkonun yere deðen tadýyým gülüþüp uzatýyor acýmýzý ölmek istemeyenler
nehir dudaklarýný verdi gök bildi böldü aldý avuçlarýna karanlýðý savurdu hiç sayýlmamýþ bir gülümseme geçti aklýmýzdan durup dinlenmek için beklediðimizde tekrar ediyordu rüyalar gözlerimizde
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.