Beyaz Gül

Gördüm herkesin ki gibi seninde diðer yüzünü,
Görseydim en baþta bu yüzünü.
Anlardým amacýný, baþtan bulaþmazdým,
Çekmezdim bu kadar hüznü...

Ben hüzün yaþarken sen güldün,
Sen özgürlük hayatý yaþarken, ben mapus...
Bütün bu olanlar senin özgürlük düþkünlüðünden,
O yüzden hayat ortamýn hep pus.

Pustan dolayý görünmedi gerçek,
Yaptýklarýn hayatýmý kesti buz.
Açtýðýn yaralar ne zaman geçecek,
Kim, ne zaman yaralara basacak tuz?

Elbet bir zaman bu yaralar kapanacak,
O zaman hiç bir yerde adýn anýlmayacak.
O zaman senden eser kalmayacak,
Zamana býraktým artýk herþeyi.

Piþman deðilim seninle harcadýðým zamana,
Zamanýn kýymetini anladým çünkü.
Zaman zaman iyi zaman zaman kötü,
Bir çok tat yaþadýk bu zamanda.

Bu zamanýn bitme sebebi,
Senin korkak olman.
Bir daha biz olma olasýlýðý olsa dahi,
O ihtimali yaþatmam bir daha.

Benim için batýrdýðýn güneþ,
Elbet bir gün tekrardan doðacak.
Soðuyan hayatým birden ýsýnacak,
Güneþ, sen dahil herkesten hesap soracak.

Bu sefer ben gülüp sen aðlayacaksýn,
Gülerken birden aðlamanýn nasýl olduðunu anlayacaksýn.
Öyleki o zaman gözlerin yanacak,
Sonra kendi kendine nedenini soracaksýn.

Yanlýzlýðýnla uzunca boðuþurken,
Ben gülümle arþa ulaþacaðým.
Ve içimdeki yangýnla tutuþurken,
Sen sýcaklýðýmla bir kar tanesi gibi eriyip damlayacaksýn.

Sabahlara kadar sürecek uykusuzluðun...
Günü birlik deðil saniyelik yaþayacaksýn mutluluðu,
Bu seferde bu yüzden yapacak gözlerin buðu,
Gün geçtikçe artacak duygusuzluðun...

Sen acýný baþkalarýyla avutturmuþsun,
Bi hayal peþinde koþturmuþsun.
Saflýðýnýda herkese yutturmuþsun,
Sen kendi kendini unutturmuþsun.

Son gördüðümde seni, derin bir oh çektim,
Bende hiç bir tepki olmadý, herþey stabilize.
Anladým ki içimdeki savaþ bitmiþ,
Ve gördüm ki beyaz gül çoktan kurumuþ.

Öyle bir kurumuþ ki hemde,
Eskiye dahil hiç bir þey kalmamýþ.
Yitirmiþ bütün çekiciliðini,
Sadece dikenleri elimde kalmýþ.

Benden çok þey aldýn,
Ve çok þey götürdün.
Derin yaralar açtýn,
Ve hepsinin ayrý ayrý bir hikayesi vardýr.

Þimdi beni sen olmayan bir diyara götür,
Benden aldýklarýný getir git.
Sana verdiðim deðerleri yitir,
Bana býraktýðýn hüznü alýp git.

Ben tamamen gittiðimde biticek,
Ve malesef elimde deðil.
Çünkü her aným senden izler taþýr,
Bu izler silinmeden bitmeyecek.

Ama elbet o gün gelicek,
Ortadan sis kalkacak, görünecek gül,
Ve ben o tepede ona ulaþacaðým.
Sonunda hedefime varacaðým...

O gün senle olan herþey silinecek,
Bir not parçasý bile kalmayacak...
Duyacak senin bende öldüðünü alem,
Dilime adýn bir daha dolanmayacak,
Sana tek cümle dahi kurmayacak Kalem...

Senin Adýna (2016)
Sosyal Medyada Paylaşın: