al gül aðaçlarým benim, nerede, sokaklarým sessiz yetim biçare. yüzüm yýkanýr bir avuç hüzünle, asýrlardýr aðlar gözler kim bile...
açýlýr kapalý kapý, aheste bir ay parçasý bakmaya kýyamam, nazar eylerim korkarým bakamam, asýrlardýr aðlar gözlerim kim bile...
çaðrý! yokuþlardan hoþ bir davet, seda ardýndan ay gülümser, kapýyý örter. yöneliþ tek istikamete, O bekler, asýrlardýr aðlar gözlerim kim bile...
yürümek bu kadar dingin olmamýþtýr, (vuslata) beklemek bu kadar zorlu olmamýþtýr,(kavuþmaya) solumak bu kadar huzur vermemiþtir,(gülleri) yöneliþ bu kadar çile görmemiþtir. (Yaradan’a) can bu kadar canana meyletmemiþtir.(Rasûle) asýrlardýr aðlar gözlerim kim bile...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.