Kendim de seni yaþýyorum, Nefes diye seni çekiyorum. Müptelan olmuþ olmamdandýr ki, Nefes almadan yaþayamýyorum.
Çok saçma belki ama Seninle susmak, Seninle konuþmak istiyorum. Umut diye gözlerine bakýyorum.
Çok saçma belki ama Platonik olarak seni yaþýyorum. Beni, sana çeken þey belki de acýlarýn Evet, evet þaþýrma acýlarýn, yaþadýklarýn. Acý çeken insan bilir üzüntüyü, Üzüntüyü bilen insan üzmez çünkü...
Kývýrcýðým. O saf dürüstlüðün O içten gülüþün O samimiyetindir ki Beni, sana aþýk eden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Velhasıl kelam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.