Issýz boþ bir odada Kýrýk dökük bir radyo Melankolik þarkýlar çalýyor Elimde siyaranýn külü uzadýkça uzamýþ Bilirsin,bazen gerçeki görmez insan Hüzün deryasýna açýlýr yelken Önce insan biter,sonra rüzgarý Seven yürekler,dalýp gider gözler Akþamýn alaca karanlýðýnda Kör karanlýðýn yalnýzlýðýnda düþersin Sen yine de yaz beni,beyaz sayfana Yoksa,önce sen bitersin,sonra ben Yazmaz olur kara kalem Yýkýlmasýn dekor,kapanmasýn perde Bitmesin kelimeler Anýlar yanmasýn,savurmasýn rüzgar O taht misali musallaya Önce rüzgarýmýz gelir Sonra bitmeyen hüzün YNS
Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.