Ufak bir gezintinin sonu,artýk eve dönmek için,
Gidiyorum duraða þimdi,otobüse binmek için.
Yolum üstünde o kadim,Ýzmir’in saat kulesi,
Mavi bir gök,mavi deniz bir de martýlarýn sesi,
Eþlik ediyorlar bana,bozulmaz ahenkleriyle,
’’Yaþamak!..’’diye baðýran hayat yüklü renkleriyle.
Kayýtsýz kalmak mümkün mü,bu denize bu havaya,
Mevsim çiçekleri ile donatýlmýþ manzaraya?
Kalamadým elbet bende,saldým kendimi akýþýna,
Mavi elbiseli bir kýz olan Ýzmir’in bakýþýna!...
Derken göründü ufukta o fakirane duraðým,
Kimin girdiði belirsiz umuma açýk ocaðým,
Evime gitmek üzere benim tek düze bindiðim,
Bu yerleri gömek için tekrar araçtan indiðim...
Bekliyorum saat iki yahut buçuk sularýydý,
Yanlýþ hatýrlamýyorsam saç,turuncumsu sarýydý,
Karþýmda yeþil elbiseli,omuzlarý açýk bir kýz,
Belirdi imkansýz ama gündüz vakti bir Nur yýldýz.
Yaklaþtý ve durdu þimdi,aramýzda tek bir adým var,
Ve ötesinde yaslandýðý,duraða ait cam duvar,
Bir sýkýntýsý var belli yorulmuþ gibi görürüm,
Ondaki ab-ý hayatý durulmuþ gibi görürüm...
Benim gördüðüm deðilde baþkalarý görse bizi,
Bu yakýnlýkta sanýrlar ki sevgiliyiz ikimizi,
Halbu ki hiç öyle deðil,dipsiz kuyular dibiyiz,
Sulak yerde suya muhtaç çöl bedevisi gibiyiz!...
Bütün dünyayý gerimde kenara koyup býraktým,
Herþeyden azade yalnýz o ela gözlere baktým,
Bakmakla olmaz tanýþmam,konuþmam da gerek dedim,
Baþladým en hoþ sözler ve iltifatlarý söyledim...
Söylemedim elbet hepsi kalbde dað gibi yýðýldý,
Bakýyorken o gözlere dönüp bana bakýþ kýldý,
Görünce karþýmda birden ela gözleri utandým,
Kaçýrdým gözlerimi ben ve anlamamýþtýr sandým.
Yarým saat kadar böyle gidip gelmelerle geçti,
Benim gözlerim bu zehri,o ise ruhumu içti,
Yabancýyla konuþmanýn zorluðunu yaþayarak,
Geçti yarým saat onun,þaç tellerini sayarak.
Bir an þu gönlüm azimle cesaretimi toplattý,
Tam konuþacakken o ruh,büyükçe bir adým attý,
Beklediði otobüse süzülerek gidiyordu,
Ardýndan endamý,benli hülyalara dal diyordu...
Yalnýz izliyorum þuan,bu küçük güzel kadýný,
Aþýk olduðum görünce daha bilmezken adýný,
Ýzliyorum aþýðýna gider gibi gidiþini,
Ýzliyorum þu alemi nasýl idam ediþini!...
O küçük güzel kadýný benden bir otobüs aldý,
Kendi gitti bu gönlümde,onulmaz bir izi kaldý!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.