Ben nasıl duracağım?
Ben seni þehrim gibi
Þehrimi de sen gibi sevmiþtim…
Sen varken, gül kokardý bu þehrin sokaklarý
Denizler þarký söyler, martýlar oynaþýrdý
Geceler, gelin gibi karþýlar þafaklarý
Gözümdeki her hali güneþle yarýþýrdý
Bürünürdü sahiller en güzel endamýna.
Dalgalar dudaðýndý, kýyýlarsa dudaðým.
Bir çift kumru misali, hayallerin camýna,
Senin ile konardým; ne güzeldi o çaðým.
En sevdiðin yerleri hecelere dizerdim.
Geliþini beklerdim; bayramý bekler gibi.
Çamlýca sýrtlarýna gözlerini çizerdim.
Ýnan gurur duyardým; þehre þan ekler gibi.
Þaircilik oynardýk içimdeki çocukla
Aþiyanlar sayfaydý, sen þiirden prenses.
Süslerdim mýsralarý sevgiden tomurcukla.
Her biri ayrý ahenk, her biri ayrý bir ses…
Sen gidince, ne varsa küskünlüðe büründü.
Yýkýldý, viran oldu, þehrin bütün burçlarý.
Neye baksam, gözüme düþman gibi göründü
Oysa sensiz olmaktý, hepsinin tek suçlarý.
Þimdi ne þehir kaldý sevip övüneceðim.
Ne sen kaldýn sevgili hayaller kuracaðým.
Bundan böyle, ben nasýl, neyle sevineceðim?
Koca þehir yýkýlmýþ ben nasýl duracaðým?
Ýhsan Turhan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.