Bir ruh hastasýný sevemezsin Sevsen de anlamaz Ama sen onu tedavi edersin Çünkü aþýksýn Senle hayat bulduðunu da inkar eder Senin sevgine de inanmaz Kullandýkça kullanýr Yaðmaladýkça yaðmalar Bir bakarsýn zavallý kalbin ellerinde Ne onu iyileþtirebilir sin Ne kabuslarýndan uyanabilirsin Bir daha kimseye güvenemez Bir daha kimseyi aþkla sevemezsin Boþuna giden emeklerinin fedakarlýklarýnýn Romanýný yazarsýn kimse okumaz Seviyor muydu? Sevse bunu yapmazdý? Söylenir durursun Aslýnda onu dev aynasýnda görende sendin Kalbinde adam edende sendin Aptallýk ruhu ölmüþ birine kenetlenmek Ve onun için kendini mahvetmekti Kala kaldýn bak anýlarla yaþanmýþlýklarla Ve burada caný yanan sen Hiçbir þey yaþanmamýþ gibi davranan o oldu Çünkü bir ruh hastasýný sevemezsin Þimdi gözün aydýn onu iyileþtireyim derken Bir ruh hastasý da sen oldun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melyepares Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.