Gri bir yol kadar uzun gidiyorsun. Anýlarýnla kývrýlýyor daðlar etrafýmý saran bir þahmeran gibi. Efkârým tepede, daðlar... Ve bakarken arkana mevsimler aðlýyor gözlerimde. O an harfiyat kamyonlarý devriliyor üzerimde. Ve sen giderken eze eze bir yol haline geliyor yüreðim. Gri bir yol kadar uzun gidiyorsun...
Ayaklarýmý da alýp gidesim var bu semtten sen gittiðinden beri. Yollarým hiç kesiþmemiþ gibi seninle. Ve inandýramadým acýlarýmý kendime. Ben sandýðým ben bile anlamýyor beni. Bir deprem sonrasý gibiyim. Her yerim enkaz, moloz yýðýný... Ve sabahýn dört’ündeyim sevgilim. Elimde bir resim, geceyi seyrediyorum. Bir rezidansýn yedinci katýndan buðulu bir pencereden. Ve gözlerin, yüzün. Her gece uykularýmý bölen bir hüzün. Ne olur el çeksin artýk hatýralarýn benden. Uyumak istiyorum artýk ve unutmak... -Uyuyamadým oysa ve yine oysa uyamadým, uyduramadým. Gitti... Gri bir renk kadar kötü ve gri bir yol kadar uzun gitti. Siyah beyaz bir fotoðraf kadar eski bitti. Bir anýn kaldý geride. Gri bir yol kadar uzun... Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Altıntaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.