taþ,
suyun ustalýðýndan öðreniyordu sabrý
rüzgar,
taþýn üstünden henüz,
toz almamýþtý..
hayat kýsa bir ömürdü bizim için
hayatým" dedikçe çoðalýyordu ömrüm
bilhassa ikimiz için
sevdik,
bir kalbin içinde atan ahenktik
senin yalnýzlýðýn vardý üstünde
benim,
kimsesizliðim
sokaklar büyümemiþti henüz cadde olacak kadar
sokaklar yetim
kaldýrýmlar ýhlamur
ne vakit göz göze gelsek
mendil býrakýrdý bakýþýn
ve köþeyi dönerken gölgen
gün batýmý peþinden
kelama ermemiþ bir kalemin týraþýnda
terliyordu sakalým
aþk,
gözlerinde talebeydi bir zaman
ayrýlýk,
görücü usulüyle dayanmamýþtý kapýya
ve taþ,
çýraðýydý sabrýn
eline karþýlýk, kalbim sende kalacaktý
heyhat !
elimden sonra kalbim de
senden alacaklý
oysa aþk,
beþ taþ oynayacak kadar saf
-tutup oyunda
bulutlar
ahmak ýslatacaktý..
ah iþte,
z’amansýz esmeseydi rüzgar
taþ üstünde toz
býrakmayacak kadar..
sevdim seni,
kirpiðin iðne oyasý
kokun ýhlamur
ne vakit dolar bilmem
ayrýlýðýn vadesi
gözlerin aþk hanemin
ikamet adresi..