Masallarım Biter
"Bir kuþ konar yele,
Masallarým biter!"
Arkeik kahramanlar tanýdým sesindeki düþlerde
Tanrýlarla savaþtým, kazandým!
Ruhuma dolan çiçeklerle
Yokluðumdan arta kalan ne vardýysa içimde
Saçlarýndaki kuþlara gitti,
Saman kaðýdý resimlere...
Hüznün çýplak þehirlerinde,
Gözlerine açýlan yollara kanlarýmý döküyorum
Ölmüþ kelebeklerle, ellerinde
Ben, tekrar-tekrar sende ölüyor,
Sende diriliyorum.
Bu ölüme tapan pesüslerle...
Toprakaltý cinleri, yer-gök ifritleri...
Uzun saçlarýyla kötücül bir cin prensi
Ve ben, ismine kurulu labirentlerin,
Son, þanssýz bekçisi...
Kayýp sârebânlarýn yaðmalanmýþ hayalleri arasýndan
Sana sesleniyorum!
Dudaklarýmýzdaki o eski ilahiyi,
Unutmuþ olsan bile...
Þarkýn, mavera-ün nehr’inde
Kana ve çivite bulanmýþ bilgileriyle
Garbýn, hileli, hain ihtilalleri arasýnda
Yorgun ve zayýf bir köle gibi ben,
Leþ yiyicileri sýrtýmda hissediyorum!
Çatlamýþ ve bulanýk bir aynanýn
Henüz sýrrý dökülmemiþ yerlerinden
Yine de, her an, kendimi deðil!
Ben seni izliyorum...
Düþler ve rüyalar içinde,
Yalnýz seninle avunuyorum.
Kararlý bakýþlarý önünde ebabillerin
Þaþkýn bir kuþun sað kanadýnda,
Belki yanlýþ bir yerde, yanlýþ bir zamanda,
Yanlýþ bir masalda...
Ben daðlar aþýyor, seni,
Masallarýn hiç bitmeyeceði,
O sesini arýyorum.
Çünkü bir kuþ kanar yele,
Masallarým biter.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammed Emin Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.