kör abdurrahman pintisinden silkinerek kalkan cülükler gibi mayhoþ bir pýrýltý gözlerinde baþ kabaða ayak çýplaða çalanda dört elli arabasýný aldý abdurrahman gidiþatýndan belli mezata köyün içine aþaðýki mahalle yukarýki... çerçi abdurrahman... al ver kýrkdokuz elli... býyýklarýnda salya sümük dünden kelli titrek elleri arsýz zekasýnda arabanýn arka tekerleðinde duran taþ yaslanmýþ cigarasýn içmekte dumanýna bürümüþ bürüklü sargýlý entareli aþnalý fiþnalý gelinler kýzlar avratlar... azgýn katýrý kovar gibi satýþ yapmakta abdurrahman hafif ürpertisine gölge yapmýþ tebessümde... öteden mahallenin uyuzu yaklaþmakta olmaya hatrý bir güle perteeeeevvvvvvvvvvvvv diye hýrýldadý hergele kod adýymýþ abdurrahmanýn bilmiyorduk çok sonra öðrendik ki abdurrahman efendi döndürmüþ onu kevgire... her gün geçmiþ böyle ayný yerlerin umarsýz sýrçasýnda... artuni...
Sosyal Medyada Paylaşın:
artun.zekeriya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.