sonra uzayýp gitti sesin
boðuk bir uðultuydu
girdabýnla çekiþin
karanlýðýn içinde siyahtým artýk
soðuk bir ateþ
belirtisiz bir nesne
ufkum çizgisini yitirmiþti
yer ile göðün
yer deðiþtiði yerde..
sonra elini çektin üzerimden
eteðini toplayýp
gidince gölgen
ne sana gidebildim sonra
ne kendime dönebilecek kadar bendim
aslýnda kal desem kalýrdýn, bilirim
ama git deyince gidemez aþk
bunu da hep böyle bildim..
velhasýl..
piþmanlýða sebep aradým yýllarca
vicdana teselli
talihe kuþ
hani hep derdin ya
kim seni sevse
olacak gamlý baykuþ..
oysa papatya ekip
çim biçecektim yeþilinde
gözlerinden kalbine inen o kara kuyuya
bulacaðým ilk fýrsatta inmek var ya
sorma,
masum bir tülü kaþla göz arasýnda aralayýp
sýzarak mahþerine
en kýymetli kaleni
düþürmek,
gözlerinle gözlerimin kesiþtiði yerde
hani deva olmak vardý
her türlü derde..
derken,
geç kaldýðýmýz yerden baþlamýþtýk nasýlsa aþka
geç kaldýðýmýz yer deðil midir sence
baþlamak
yeniden,
eskimeyen bir aþkla
gel,
buðusunu sil gözlerimin
ya da çýkar þu kuyudan
boðulacak nefesin..