Neylersin
Neylersin bazen baðlanýr elin kolun,
Baðlanýr basiretin.
Ömrünün belirsizliðinin hüznü kaplar içini.
Ýçin burkulur bazý hayallerden.
Elin varmaz bir iþe.
Kýyamda geçer birçok saatin, bazýsýnda fýrtýnada.
Düþe kalka yücelttiðin gerçekler,
Bir hayal gibi yýkýlýr söner gider.
Neylersin hayat böyleymiþ diyemezsin.
Tüm mahrem perdeler çekilir.
Ayýn doðuþu gibi olur yaþamýn her aný, herkese aleni.
Kimi “ah” çeker baktýkça,
Kiki “oh” der.
Meydandaki sergüzeþti hayat tiyatronda,
Birdenbire sýra sana gelir, atýlýrsýn sahneye.
Ne gereði vardý bu demden sonra yeni bir maceraya,
Kahvehanede çayýn,
Fýrýnda ekmeðin.
Dolandýkça gördüðün eski dostlarýn,
Sürpriz geliþmeler,
Daðlarýnýn kekiðiyle beslenmiþ keçi etin
Kavurma.
Pekmez,
Pekmezden önce üzüm armut kendi baðýndan,
Þükredip yuvarlanmalý insan.
Bundan sonra ömrün geçmesin berhava.
Neylersin.
Bunlar gelir akla..29.12.2016
Atila Yalçýnkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Atila yalçınkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.