Geceden bozma bir zaman. Uyur uyanýk arasý bir durum. Sanki bütün meyhaneleri kapatmýþým. Ýçmiþim içmiþim, kafam bi dünya. Yüreðimde, kekremsi bir tortu tadý. Sessiz çýðlýklarla hayata haykýrýyorum. Kaç kiþi dövdünüz beni! Öylesine aðrýyor sol yaným. Can çekiþmekteyken gün. Uyuþuk bedenimi, Uyuþuk ayaklarým taþýmakta zorlanýyor. Ayakta durmaya çalýþýrken bendenim. Sallanýyor yüreðim. Paslý dilim, suskun. Þimdi yüreðim, kime küsecek? Daða mý,denize mi? Þýmarýk þýmarýk gülümseyen Güneþ’e mi? Benimki yýkýlsa da, Hala dönen Dünya’ya mý? Uzaklardan mý geliyor ne. Bir martý sesi, Bir kaþýmý kaldýrýyor. Evet, þimdi aydým. Bir asýr öncesi dün. “Buraya kadarmýþ.” demiþtin. Gidiþinin ardýndan, Kendimin bile zor duyduðu, “Anladým.”dý içimi yaran. Bilgin ÞENGÜL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kumsal_3535 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.