ÇIĞLIK

ÇIÐLIK
O çýðlýðý duyunca anladým;
hayatýmýn felsefesini,
duygularýmýn anlamýný…
O çýðlýktan anladým,
zulme karþý kinin ne demek olduðunu.
O çýðlýkta gördüm
zalimin kanlý ellerini…

Dýþarýya hiç alýþamamýþtý,
kendini hala mahpusta zannediyordu.
insanlar hiç deðiþmemiþti sanki
Veya ona mý öyle geliyordu,
vurdumduymaz, hissiz ve duygusuz gibi duruþlarý!
Hatýrladý;
mahpushanede yattýðý gecelerin birinde,
rüyasýnda,
evladýnýn saçlarýný okþarken,
uyandýðýn da ellerinin
boþ olduðunu ve o anda
içinde kopan sessiz çýðlýðýn
gözlerinden akan
damlalarla buluþtuðunu
ve o her damlanýn içinde
baþka bir dünyanýn
saklý olduðunu,
kim, nereden bilecek ki,
ancak,
o çýðlýðý yaþayan bilir,
o acýyý çeken,
bir de duyan…
Bütün bu çýðlýklar, acýlar, insana bir þeyi öðretir:
Nasýl, su ateþten,
bulutlar þimþeklerden,
kahramanlar zalimlerden korkmuyorsa,
çileyi çekenlerde ölümden korkmaz.
Onlarýn sevgisi de baþkadýr,
çünkü onlar sevdiklerinin,
çilelerini, çýðlýklarýný, acýlarýný
Yüklenmeye hazýrdýr!..

Yusuf Yýlmaz


Sosyal Medyada Paylaşın: