Unuturken

Her gece, birkaç hece
Vardý dilimde, kalmýyor eskide.
Her an, her gündüz,
Her gece, ve bir hiç.

Yavaþça kaybetti deðerini kiþiliðin,
Yavaþça öldün sen benim gözlerimde.
Ölüyordun, "Ölüyorum." diyordun ya hani.
Sen ruhen ölüyordun iþte,
Ben ruhumda öldürürken seni.

O gözlerindi kýyamadýðým her gün gören beni,
O sözlerindi kaçamadýðým her gün vuran beni.
Ölüyordun ya sen iþte aheste aheste,
Bir yandan da sen, öldürüyordun beni.

Sendin her an düþündüðüm benim,
Baþkalarýný düþünürken izlediðim sen.
Hep yanýnda bekleyen, iþte, o benim.
Baþkalarý uðruna yanarken hep sen.

Her gündüz oldu meskenin bende,
Neden düþmeye baþlamýþtýn gözümde?
Neden dayanamadýðýmdýn sen yine?
O kadar farklýyken biz ikimiz yürekte.

Ne oldu, gece mi oldu birden?
Gündüz gelmeyi býraktýn sahiden
Gece almaya hazýrken yerini.
O Ay, hiçbir zaman istemedi seni.

Boþluk. Karamsarlýk, þehvet ve acý.
Bak ruhum, bitiyor bu amansýz sancý.
Neredeydin? Nasýldýn sen? Neydin?

Kimdin sen? Bilemem artýk ben.
Hiçsin. Kafamý kurcalayan bir hiçtin sen.
Sosyal Medyada Paylaşın: