Fýrýndan yeni çýkmýþ bir parktayým Bir aðaç altýnda Baþýmda výz výz bir arý, “oðlum bak git” diyorum, gitmiyor Yazýk Kendini eþek sanýyor
Az ötemde eþþek kadar bir herif, saçý sakal sakalý saç Adým baþý “hahg” adým baþý “tu” Elindeki çöp bile intihar ediyor Yazýk diyorum Kendini ayý sanýyor
Rengârenk çimlerde sere serpe bir at O, güneþ gözlüðüyle “Kürk Mantolu Madonna” okuyor O, kendini bir þey sanmýyor
Derken önümden bir grup geçiyor El Eleyken Bile Telefona Tapanlar Yazýk Yan yana ama çok uzaklar
Ve uçurumun kýyýsýnda küskün sevgili Rüzgâr bana fýsýldýyor aklýndan geçenleri Bu kýz kendini Kim bilir ne sanýyor
Tam kalkýp ona gideceðim Tepemde bir kuþ, kuþ beyinli Beni hela sanýyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
olricx Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.