KIZLAR MANASTIRI
KIZLAR MANASTIRI
bir þehir ki
kýzlar manastýrýnýn taþ duvarlarý gibi karanlýk
dün gece uðradým o þehre
yalnýzlýðýn gizemi çekmiþ olmalý
vakitsiz gelen ayrýlýklara inat
kurban vererek her þeyi
yaðmur çamur demeden ya kýsmet diyerek yürüdüm
ýhlamur kokulu uzun çarþýdan ilerleyip
Ortahisar’dan eksik sokaðý adýmlayarak
çýkýyorum yokuþ yukarý
az ileride gözaçan camii
nihayet Boztepe’de
kýzlar manastýrýndayým
bir zikir duyuyorum
kemikleri sýzlatan
Tanrýlara kurban edilmiþ kýzlar
tiz sesleriyle aðýtlar yakarak
esrarlý gözlerde ýþýldayan kandillerle
aydýnlatmaya çalýþýyor koca bir þehri
þehrin diðer yakasý Sümela’da
Meryem’in saklandýðýný duymuþ olmalýlar
kim getirdiyse gaipten bu haberi
belirsiz
kendi içlerine mahkum edilmiþ kaderleri
manastýrýn taþ duvarlarý
þehrin lacivert karanlýðý gibi kara mý kara
gözüm takýldý birden
duvarda taþa çizdiðimiz o kalp
zamana baþkaldýrýrcasýna
hala belirgin
hala kutsal
zikirde dönen kýzlar
her dönüþte yüz sürüyor ve zikre devam ediyordu
sonra bir çýðlýk duydum Ýsa’nýn dilinden
o an Musa’nýn asasý düþtü elinden
Muhammed
ey ümmetim diye haykýrdý
“örtmeyin kadýnlarýn üstünü
gömmeyin karanlýklara
o cennet ki aydýnlýk
kurtarýn karanlýkta kalan þehirleri
ve cennet bildiðiniz kadýnlarý”
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.