Son Baharı Beklerken
Gelecek korkusuyla biz oynarken kör ebe
Aðustosta titrerdim son baharý beklerken
Gece gündüz her vakit dersimiz muhasebe
Ben muradýma erdim son baharý beklerken.
Burcu burcu kokarken hafif ýslak topraklar
Hücreler tekrar doðar yeþil çalar yapraklar
Tefekkürle seyret bak sanki geçmiþi aklar
Bir sürgünle göverdim son baharý beklerken.
Her mevsim yýlda bir kez bilirdim ve susardým
Düþman kin ve nefreti ben sevgimi kusardým
Dilim damaðým kurur muhabbete susardým
Yutkunur laf geverdim son baharý beklerken.
Beyin kol çalýþtý bin bir umutla doldum
Dallarým kalýnlaþtý meyveli aðaç oldum
Ruhum aþka alýþtý artýk huzuru buldum
Biraz ketum severdim son baharý beklerken.
Gönül denen denize bir arzuyla uymuþtum
Mutluluk çoðalýrmýþ sanki öyle duymuþtum
Aydýnlýk her sabahý tan yerine koymuþtum
Nefsi canla everdim son baharý beklerken.
Ayýk insan nur gibi bense gaflete dalar
Herro merro diyerek oltayý suya salar
Atalar öyle demiþ “Bal tutan parmak yalar”
Hep baðrýmý döverdim son baharý beklerken.
Kimi zehir saçarken kimi þeker dilleri
Kalbiyle baðlý olan yakýn eder milleri
Anladým hepsi ayný bunlar Âdem halleri
Tek dostumu överdim son baharý beklerken.
30.01.2019
Ahmet Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.