Kimin bu sesler? Kimin bu çýplak ayaklar? Kimin bu titreyen gölgeler? Söylesene rüzgar bu çocuklar niye aðlýyor? Söylesene güneþ; kimsesizler duraðýnda bu çocuk niye üþüyor ? Hadi anlatsana toprak ana bu yere düþen çocuk kim? Nerede baðrý güneþ gibi sýcak, anneler nere de? Ya kale gibi duran babalar hangi namert kavganýn içinde.. Hadi söyle ey kar; bu kuþlar gibi aç kalan çocuklar için vicdaný sýzlayan insanlar var mý? Bak her sokaðýnda zamana yenik düþen dünden kalma evler. ve can çekiþen o mavi gök kubbeyi sarmýþ kara bulutlar. Hadi hayat yeniden giyin umudu ve koþ umut koþ kalbin çatlarcasýna koþ, ben üþüyorum diyen çocuklarýn çýðlýðýna.. Þiir Kamil Üci
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kamil üci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.