MAHYALAR

MAHYALAR


Aydýnlattý bak Sultanahmet meydanýný mahyalar
Aktý Yerebatan Sarnýcý’ndan kara topraða sular
Bir ses mi, bir esinti, bir melek mi gezindi?
Ah! Nerede o eski þen þakrak ramazanlar

Bir minareden öbürüne salýndý mahyalar
Yedi tepe Ýstanbul’dan Rumeli Hisarý’na baktýlar
Bir mum ýþýðý mý, bir buse mi, bir çift göz mü gezindi?
Ah nerede o çocuksu, o saf o neþ’e li ramazanlar

Hoþ geldin ey ruhumu aydýnlatan mahyalar
Kýz Kulesi’nden cennete açýlan o sýrlý kapýlar
Bir aný mý, bir aþk mý, bir Ýstanbul masalý mý gezindi?
Ah nerede o Hacivatlý, o Karagözlü, o meddahlý ramazanlar

Ateþ böceði yaktý lambayý salýndý semada mahyalar
Beyoðlu’ndan Karaköy’e akýp gitti kadifemsi rüyalar
Bir bakýþ mý, bir gülüþ mü, bir öpücük mü gezindi?
Ah nere o dedemin elini saygýyla öptüðüm, o güllü ramazanlar

Bayezit’ta laleler, Çamlýca’da begonyalar, minarede mahyalar
Sevdiðimin küçük gözlerinden akýp gitti dünyalar
Bir aþk mý, bir ses mi, bir nefes mi hayatýmda gezindi?
Sonsuzluða en yakýn andý o eski, o nurlu ramazanlar

Ebubekir Emre Men. 5.9.2017/ist.

Sosyal Medyada Paylaşın: