DOĞADIR GERÇEK DOSTUM

Ben yeþilliðin, meþenin çocuðuyum
Alýþamadým çöle, çorak topraða
Doðamýn güzelliðinden gelmekte huyum
Dost olamam asla, beton sokaða

Sincapla yaþadým, arýyla uçtum
Çok rahat ulaþtým berrak sulara
Doðanýn enerjisiyle coþtukça, coþtum
Asla uðramadým, çirkin barlara

Yarýþtým alageyik ile dað zirvesinde
Bülbül olup kondum yeþil baðlara
Mola verdim bazen aþk tepesinde
Âþýk olup meydan okudum bütün çaðlara

En çok zevk aldýðým þey, doðanýn rengi
Tabiat bahþeder bunu her baharýnda
Coðrafyamýn kalbime yüklediði sevgi
Tüm kâinatý sevdirir her safhasýnda

Betonlara feda edemem, yeþil doðayý
Kendimi sokmam, böyle bir cendereye
Kýl çadýrým yeter, býrakýrým sarayý
Patika yolu tercihimdir, asfalt caddeye

Hangi modern þehir daðým kadar zevk verir
Mis kokulu çiçekleri hangi güç sunar bana
Yeþilliðe hasretimi, hangi kentler giderir
Nasýl hâkim olabilirim, bu þekilde cihana

Ben çimensiz, çiçeksiz yaþayamam ki
Fýtratýma terstir, düþünceme ters
Ýndimde herkes bendir, yoktur asla öteki
Benim için tek ilke, ayrýþtýrýcý olmayan ses


Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: