Bir yaprak gibi düþdüm yere,
Çýðlýk çýðlýða,bu son galiba dedim,
Toprak o kadar korkunç geliyordu ki,
Düþündüm,ömrümün meyvelerini.
Etrafýma baktým onlarda çürümüþtü,
Ben ne býrakmýþtým bu hayata?
Tamam herkes ölümlüydü,
Peki neden?
Bu kadar abartýlý deðer gördü?
’’Gibi’’ dedim ya ben en baþta,
Hayat vitrininde biz insanlýðý fazla sergiledik galiba,
Hayvanlar çekemedi bizi,
Onlar için iyi örnek deðidik aslýnda,
Faza göze battýk,iþte bu yüzden o ’’pas’’ gelemedi,
Biz de hayatýmýzýn ’’golünü’’ atamadýk.
Þiir yazdýk,
Þiirle kaldýk.
Samimi sandýk herkesi,oysa bizden deðildiler,
Biz onlarý mutlu ettik,onar bizi mutsuz etti ve gittiler.