Boğazlanırken İnsanlık

BOÐAZLANIRKEN ÝNSANLIK


Kapýlar aralanýr, gölgeler düþer,
Gönül otaðýma oturur acý.
Dil susar göz konuþur,
Bakýþlar donuklaþýr.
Bir acý feryat týr dolanýr dillerime,
Esmer saatlerin hükmü baþlar yeniden,
Mazim karýþýr istikbalime düþünce loþluðunda.
Zonklar beynim insanlýða vesselam.

Yerelden evrensele bir yelpaze çizer gönül pergelim.
Mahmur gözler uykusuz kalýrda neylersin.
Nemlenir göz bebekler, taþa kesmemiþ yürekler aðlar da aðlar.
Yurdundan sürgün yemiþlere deðmez mi birkaç üzüntü.

Kapkara levhalara yazý yazýlýr bugün.
Kurþun griliðinde efkârýný dökersin sayfalara.
Þiir lay lay lom dan alýr seni,
Leylim leye sürükler,

Bir inilti dökülür dudaklardan,
Binler aðýt yetmez dinmeyen mezalime,
Ýnsanlýk alçalýr en derine,
Arzuhaller gönül otaðýndan yükselir göðe.

Kapanýr gülümseyen kapýlar,
Sökülür direkleri otaðýn,
Çarýksýz ayaklardan kam damlarken yüreklere,
O yedi düvel durduramaz doðurduðu piçini.
Fitiller ateþlenir, her taraf toz duman,
Her yer çöl ve umman,
Kul uyanýr derin uykularýndan,
Bu yaþanmýþ bir rüyamýydý,
Yoksa tevili bi kabil bir hülyamý.
Hayatlar sönerken,
Zalimlik alev alev tutuþur serpilir.
Haklý susar, Hayâsýzlýk konuþur.
Ve kapanýr mazlumlarýn dünya defteri.

Kalpleri mühürlenir zalimlerin.
Sözleri ve dualarý çarpýlýr yüzlerine,
Hiçbir dilekleri yükselmez Hak katýna
Alçaklarýn Tekbirleri iade edilir kabulsüz.
Her iki cihanda nasipsiz ve nesepsiz,

Ve vicdan araladýðý kapýdan
Gördüðü manzaranýn ürpertisi içinde,
Usulca kapatýr aralýk kapýlarý.
Ümit söner uzar durur kýyametin saati,
Kapanýr mahþeri vicdan,
geride kalan Ýsmail’den öte boðazlanmýþ bilmem kaç insan.
Þiir Atila Yalçýnkaya
28.09.2014
Sosyal Medyada Paylaşın: