içimi kemiren bir karanlýk var bu gece
kar yanýðý kokuyor bizim uzaklar
biraz küf
biraz unutulmuþluk...
þehrimi özlüyorum
þimdi kalabalýk
ortasýnda
kaybolan adýmlarýn gölgelerini okumak vardý
ve bakmak denizine
þefkatin usul usul vurduðu sahilde
dinlemek
lacivertine gömülmüþ þarkýlarýn
sevdalara iç çektiren o mahsun
yakarýþýný...
içimi kemiren bir ýssýzlýk var bu gece
kar yanýðý kokuyor
dünyanýn tenden ayrýlmýþ yüzü
kimselerin zifiri böyle karanlik deðil...
güneþi
iteliyorum sabaha doðru ,buz kesiyor özlemin ateþinde uyuyan
hikayem ...
kalbim kendine müsait olmayan bir bedenin çýkmazýna hükümran
yine o göc sorgusu
yine geri dönümsüzlük
yine bu dünya ...
aþký terkediyor tüm cümleler insafsýz, sessiz ve kindar
varlýðýna katlanýlmaz bir sancýyý
vuruyorum
kendi dilinden...
YILDIZ