içimi kemiren bir karanlık var bu gece
kar yanığı kokuyor bizim uzaklar
biraz küf
biraz unutulmuşluk...
şehrimi özlüyorum
şimdi kalabalık
ortasında
kaybolan adımların gölgelerini okumak vardı
ve bakmak denizine
şefkatin usul usul vurduğu sahilde
dinlemek
lacivertine gömülmüş şarkıların
sevdalara iç çektiren o mahsun
yakarışını...
içimi kemiren bir ıssızlık var bu gece
kar yanığı kokuyor
dünyanın tenden ayrılmış yüzü
kimselerin zifiri böyle karanlik değil...
güneşi
iteliyorum sabaha doğru ,buz kesiyor özlemin ateşinde uyuyan
hikayem ...
kalbim kendine müsait olmayan bir bedenin çıkmazına hükümran
yine o göc sorgusu
yine geri dönümsüzlük
yine bu dünya ...
aşkı terkediyor tüm cümleler insafsız, sessiz ve kindar
varlığına katlanılmaz bir sancıyı
vuruyorum
kendi dilinden...
YILDIZ