Ben en çok o sadýk kokunu sevdim senin Sen gitsen de bir gün, o gitmez; gidemez Her bir aný zamaný geldi mi silinir aklýmdan Ama adýn, yüzün ve kokun asla ve asla... O çok beklediðimiz güneþ sen gidince karardý Kuþlar ümidi kesti, takvimlerin yapraklarý sarardý Ben sen diye neyi sevmiþim anlamadým Hâlâ nasýl yaþýyorum bu bitkin bedende? Dolunayda bir çift göz, giderken birkaç söz Tek isteðim buydu gidiþinin son anýnda bile Hep yandý içimde belli belirsiz bir þeyler Ama anlaþýlan senin içinde kalmamýþ bir zerre köz Yarýnlarýn bana biraz ümit borcu var
Sosyal Medyada Paylaşın:
dertkıran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.