Nehirlerim
Kalbimin nehirlerinde yolculuk yapýyorum.
Gürül gürül akýyorlar, herkes ses þenliði niyetine nehirlerimi seyrediyor,
Benimse saðýr kulaklarým.
Kalbimin nehirlerinde geziniyorum.
Þýrýl þýrýl akýyor nehirlerim.
Göz þenliði niyetine seyrediyorlar nehirlerimi.
Benimse kör olmuþ gözlerim.
Kalbimin nehirlerini sunuyorum herkese,
Herkes bir miktar memnun nehirlerimden,
Herkes mutlu akmasýndan nehirlerimin.
Nehirlerimin arasýnda geziniyorum.
Bir süre sonra gözlerimi aralayýveriyorum.
Etrafýmda insan sürüsü toplanmýþ.
Baþrol benim sanýyorum bir an.
Sanki herkes beni izliyor gibi
Ya da herkes beni seviyor gibi...
Bir an geçiyorum iþimin baþýna.
Nehirlerimi görmüyor , duymuyor olsamda
Nehirlerimi tanýyorum.
Nehirlerimi durdurmak geliyor içimden.
Bu gürültüden kurtulmam gerek çünkü.
Nehirlerimin önüne taþlar yýðýyorum.
Nehirlerim taþýyor...
Nehirlerimin akýþ hýzý azalýyor...
Yok oluyorlar...
Tekrar aralýyorum gözümü biraz
Ýnsanlar yok,
Ýnsanlar yitmiþ...
Beni sevdiklerini sanýyordum oysa...
Nehirlerimi sevmek beni sevmek deðilmiþ.
Nehirlerim imiþ onlarý mutlu eden.
Herkes kendi hanedanlýðýna katýyormuþ bir þeyler nehirlerimden.
Þimdi kestim nehirlerimin suyunu.
Bir yudum, bir yudum ve bir yudum daha kaldý geride.
Her yudumunda geleceðimin bir payý var artýk.
Nehirlerim... Nefesimden farksýzlar þimdi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.