İnsicamını bulamadık

Kimin ne yarasý kimin ne tomurcuklarý vardýr bilinmez,
Her rüyanýn bir sabahý vardýr bazýlarý eriþemez,
Anlat desem anlatýlabilir mi düþlerdeki yaþanýlanlar,
Kimi sevgiyi ete kemiðe büründürmüþ sunmuþtur soframýza,
Kimi de dokunulmaz kýlmýþtýr gönül yarasýný karþýmýzda.

Ne hülyalarý biliyoruz ne de rüyalarý,
Labirentler örülmüþ kara yazgýlar yazýlmýþ bozamýyoruz.
Üç asýr sonrasýný düþünürken üç saat sonrasý kýrýk dökük ellerimizde,
Bir mavi bir yeþil özlemi derken,
Kara bulutlar saðnak saðnak boranýný gönderiyor üzerimize.

Tarihi dokunuþlar bedenimize hükmederken,
Tutuþan ruhumuzun suretleri önümüze yýkýlýveriyor,
Ne beden biziz ne de ruh biziz,
Ýnsicamýný bulamadýk düþünmenin,
Dünden yarýna çýkýþýn biletinden emin deðiliz.

Heyhat!
Umut umut yükselirken göklere yýðýn yýðýn düþtük zemine.
Oysa Ferhat olacaktýk þirinin peþinde.
Derdimiz kavuþmak deðildi,
Sevda uðruna ölmekti beklentimiz.

Sana dair bana dair deðildi zamandan istediklerimiz,
Þehir içindeki abidelerimiz biz olan bizdik.
Deðiþtik, parçalara bölüp dostluðu yitirdik.
Adý ne konulursa konulsun güne yenildik.
Onca zamanýn getirdiklerini kime niçin heba ettik?
Sosyal Medyada Paylaşın: