Yakamozun Kucağında

tuhaf bir gemi ,
yolcular azalýp çoðalýyor sükunetle ,
ineceðiz bilinmez bir limanýn karanlýðýna ,
oysa istemiyor kimse veda etmeyi bu soðuk kalabalýða .
güneþ ve ay dans ediyor bulanmýþ akýllarda ,
susmak yada feveran etmek çare olmuyor kayýplara ,
yakamozun kucaðýnda sayýlýyor korkak nefesler ,
ve burada tüm buruþup sararmýþ hayaller .
koþarken soðuk bir yalnýzlýða ,
hep ayný yaralarla sancýlanýyorken yarýnlar ,
susuyoruz , susuyor tabiat giyerken karanlýk güneþi
boðulmak istiyor sessizlik , yutulan hecelerde
dedim ya tuhaf bir gemideyiz ,
her þeyi görürken , körlüðe meylimiz .






bazý nergisler boy gösteriyor hýrçýn dalgalarda ,
renksiz simalarda sýcak gamzeler ...
ve bazen boynu bükük, dökülüyor bulutlar avuçlara
perde çekili gözlerde sýzan ömürler ...
herkes kendi karanlýðýnda güneþe yakýnýyor ,
bir yere göç ediyor sanki þiirler ,
her hecede bir yolcu teslim ediliyor bilinmez yerlere ,
kimi gidiyor dönüp bakmadan bu tuhaf yere ,
kimi biniyor ürkek ayaklarýyla bataklýk kente .
bilmiyorum hangi limanda biter bu gidiþatým ,
sahi ben burada neden varým ?
nereden nereye gidiyor yaþlarým ?
ah ben veda türküsünü mü sýrtladým ?
gitmek için mi geldim ,soðuk dalgalara ?
biliyorum kanatlanmanýn zamaný þimdi
bu limanda bekliyor geçmiþim beni
elveda vedalara gebe deniz !
elveda tuhaf gemilerin beþiði !
þiirlerin düþen son hecesi elveda ...
Sosyal Medyada Paylaşın: