eve giden tozlu yollar kaybolmuþ, müstakil evler bir bir yalan olmuþ, komþular, komþuluklar unutulmuþ, meðer Allah’a hamd pek azalmýþ, yorgunum.
yolda gezerim karþýmda bildik bir dilenci acep yalancý mý yoksa ihtiyaç sahibi mi düþünürüm içim dertli, medet bekler kuldan meðer Allah’a hamd pek azalmýþ, yorgunum.
kahve’de oturan bir çok genç ve ihtiyarlar bir yanda siyaset, dedikodu ve oyun oynarlar akþama kadar dolar, dolar boþalýr insanlar meðer Allah’a hamd pek azalmýþ, yorgunum.
günün bir vakti camiide okunan mübarek sâlâ saf saf durulur namaza cenazenin ardýnda topraða atan düþünmez ölümü saðlýðýnda meðer Allah’a hamd pek azalmýþ, yorgunum.
her canlý söyler, zikreder O’nu kendi dilince. insan pek nankör, yaþar gider kendi nefsince. unutulan tevhid zikridir, unutturan gelir sinsice. meðer Allah’a hamd pek azalmýþ, yorgunum.
gün batmakta duyulan akþam ezaný sesi kimi esnaf dükkanda, kimi almýþ abdesti. eh iþte bu gördüðüm elbet dünyanýn hali. meðer Allah’a hamd pek azalmýþ, yorgunum. Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.