NEYLEYİM

NEYLEYÝM
Cemre düþtü yüreðime üþüyor
Yapraklarým bir bir soldu neyleyim
Kaderime hep ayrýlýk düþüyor
Gurbet bana mesken oldu neyleyim

Ayrýyým Sýla’dan anadan yardan
Kurtulmadý yürek bir türlü hardan
Buz tütmüþ geceler daðdaki kardan
Çýðlar yüreðime doldu neyleyim

Bu aralar seni düþünür oldum
Dal gibi kýrýldým gül gibi soldum
Hasret aðýr bastý dert ile doldum
Mutluluk uzakta kaldý neyleyim

Dizde takatým yok gözlerimde fer
Son yolculuk oldu gideceðim yer
Dönüþü yok dostum inan bu sefer
Gurbet hayatýmý çaldý neyleyim

...Mehmet Öztürk..
...parkbeni...
Sosyal Medyada Paylaşın: