açýlýr tokmaklý koca menteþeli tahta kapý biraz gýcýrtýyla. bir bahçe ömründe göremezsin öylesine büyük durmakta. karþýnda tuðladan koca ahýr dýþý seni, içi beni yakmakta. yanýnda bir kuþ kümesi, kümes deðil saray sanki bakýmlý da.
güvercinler renk renk, rengarenk, cins cins bilmem ne kadar. bir adam karþýsýnda ýslýk çalmakta, býyýklý, zayýfça adý baba. elinde bir deðnek deðneðin ucunda siyah poþet sallamakta. gökyüzünde kuþlar döne döne bir o yana bir bu yana uçmakta.
sola döndüm, küçük bir bahçe ve bir dut aðacý dutlarýný dökmekte. ve iþte o ev, kerpiçten yapýlmýþ kocaman gölgesiyle tam karþýmda. merdivenler bir iki üç bilemedin dört basamaklý iþte girdim hayat’a. bir divan konulmuþ, çiçek desenli bir örtüde bahçeye bakmakta.
bahçeye seyretmek buradan ne kadar da keyifli geldi bana. hayat’taki boydan boya tahta çitlere unutmayalým lütfen bu arada. bir oda küçük, küçücük bir oda sað köþesinde bir kuzune soba. bir yatak mý o göremedim, yer minderi tam da pencerenin altýnda.
geçelim burasý mutfak saðýnda eski kara bir ocak, maþa yanýnda. giriþte buzdolabý bilindik bir marka a ile baþlýyor, k var sonunda. bir yemek masasý tahtadan suntasý kavlamýþ, amcamdan bize kalmýþ. karþýmda tüplü bir ocak, yemek konmuþ kýsýk ateþ altýnda.
çýktým bu kez büyük, ama çok büyük oda var karþýmda, bir sýr bu oda, ne bileyim artýk bir son görünen uzakta belki de bu son bir baþlangýca gebe olduðundan mýdýr bu odayý dokunamadým, bakamadým, soluyamadým,
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.