KÜSKÜN

KÜSKÜN

gel ey seni ben, ben’i sen bildiðim
geçmiyor zaman
ilerlemiyor saat
zemberek mi kýrýk
bana mý küskün
yalnýzlýða çakýlý bir akrep
önümüzde koþan yelkovan küskün

rahvan adýmlarla kanatlý atlar
þahlanarak tepinir içimde tozu dumana katarak
nüvesine çöreklenir özlemler yüreðimin

yokluðuna kanayan þah damarým
adýný andýkça
artan nabzýmda çoðalýyor yokluðun

sesini duysam diyorum
yoksun
ötmüyor
ispinoz kuþlarý yüreðimde
o da mý küskün

uðruna adanmýþ düþler
uzadýkça uzuyor sana gelecek yollar

sensizliðe alýþmak karanlýk bir dehliz
küllenmiþ bir kor

seni bende yaþamak istiyorum
gün aymýyor
sabahlar bile bana küskün

gel ey gün ýþýðým
gel ey seni ben, ben’i sen bildiðim
tenim tenime küskün

Efkan ÖTGÜN

Sosyal Medyada Paylaşın:

Hüma Efkan Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

GÜNAYDIN SEVDİĞİM DELİ ADAMLAR SUS RİYAKAR, İKİ YÜZLÜ İNSANLAR GÜNAYDIN BABALAR GÜNÜ ŞEHLA BAKIŞLI CEYLAN DÜN DÜNDE KALDI AZİZİM. AYRILIĞIN ERTESİ GÜNÜ AH BE ÇOCUK