’’24 Ocak 1993 de Cumhuriyet düþmanlarýnca katledilen Uður Mumcu’nun aziz hatýrasýna saygý ve göz yaþlarýyla.’’
o karlý yirmidört ocak sabahýnda
yüreðimizi sýzým sýzým sýzlattýn Uður aðabey
ne çok hüzün saldýn bu ülkenin insanlarýna
ne çok sevmiþtik seni...
yediklerin içtiklerin okuduklarýn yazdýklarýn
ve yaþarken üstünü çizdiklerin
her tarafýmýzý acýttýlar yýllarca
hâlâ da acýtýyorlar zaman zaman...
’’Sen yanmasan ben yanmasam biz yanmasak
nasýl çýkar karanlýklar aydýnlýða’’ demiþ ya þair...
ülken için yandýn gittin be Aðabey
oysa daha yazacak ne çok hain ne çok üç kaðýtçý
ne çok alçak vardý
onlarý ülkenin çöplüklerine koyacak
kalemlerini milletçe birlikte kýracaktýk
ve sonrasýnda
dosta düþmana karþý dimdik duracak
hem de bu güzel vatan için hayaller kuracaktýk...
yine de kurarýz hayallerimiz var bizim bu ülke için bu güzel topraklar için
yine de vazgeçmedik hayallerimizden
vazgeçmedik senin gibi yüreðimizi memleketimizin önüne sermekten...
seneler geçmiþ aramýzdan ayrýlalý
hani Bedri Rahmi yazmýþtý ya Nâzým’a
’’Yiðidim aslaným burada yatýyor.’’
sen de bizim, Türk Milletinin yüreðinde yatýyorsun
hem ne demiþler
aslan yattýðý yerden belli olur...
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.