Dilenci

Dilenci

Yürüyordum gök berrak bir Haziran gecesi
Gördüm sokak baþýnda kaldýrým dilencisi

Yanaþtým ona doðru yavaþça usulcacýk
Dizleri bükük bükük aðuþu bana açýk

Urbalarý çuvaldan pabuçlarý paslýydý
Belli ki yüreðinde bir yerleri yaslýydý

Seslendim haykýrarak sesimi duydu daðlar
Bakýndý göz ucuyla bilsen yüreðim aðlar

Hissettim duygusunu ürperdim elemimden
Birkaç bin mermi yedim sanki birçok yerimden

Bir kanlý yaþ , dökülür manasýzca tefekkür
Sýðýndýðýn tenhadan asrýn cehline tükür

Alamaz taðutlara isyanýný metelik
Bir metelik ki üryan , sefil , libasý delik

Mýrýldandý derinden býrak beni benimle
Zaten keþmekeþteyim güldürmez kaderimle

Gördüm bu dilenci de doymak bilmez huyumu
Þeytandan daha melun nefse kul olduðumu

Ey dilenci:Sen deðil dilenci þu zevatlar
Kurbaný katil sayýp kürk mont giyen avratlar

Seni bu hale sokan yaban ellere inat
Kurulsun mahþer günü ateþlerden bir sýrat

Paranýn köleleri duysunlar sana minnet
Heyhat asýl dilenme unutulmuþ ahiret

Kýlýçarslan Gazioðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: