Dilenci
Dilenci
Yürüyordum gök berrak bir Haziran gecesi
Gördüm sokak baþýnda kaldýrým dilencisi
Yanaþtým ona doðru yavaþça usulcacýk
Dizleri bükük bükük aðuþu bana açýk
Urbalarý çuvaldan pabuçlarý paslýydý
Belli ki yüreðinde bir yerleri yaslýydý
Seslendim haykýrarak sesimi duydu daðlar
Bakýndý göz ucuyla bilsen yüreðim aðlar
Hissettim duygusunu ürperdim elemimden
Birkaç bin mermi yedim sanki birçok yerimden
Bir kanlý yaþ , dökülür manasýzca tefekkür
Sýðýndýðýn tenhadan asrýn cehline tükür
Alamaz taðutlara isyanýný metelik
Bir metelik ki üryan , sefil , libasý delik
Mýrýldandý derinden býrak beni benimle
Zaten keþmekeþteyim güldürmez kaderimle
Gördüm bu dilenci de doymak bilmez huyumu
Þeytandan daha melun nefse kul olduðumu
Ey dilenci:Sen deðil dilenci þu zevatlar
Kurbaný katil sayýp kürk mont giyen avratlar
Seni bu hale sokan yaban ellere inat
Kurulsun mahþer günü ateþlerden bir sýrat
Paranýn köleleri duysunlar sana minnet
Heyhat asýl dilenme unutulmuþ ahiret
Kýlýçarslan Gazioðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
arslan gazioğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.