Gemileri yüzdüren o masmavi denizi Sokak lambalarýn da uyuklayan akþamý Ayrýlan aþýklarýn kalplerinde ki izi Susuz ormanlýklarýn kimsesiz kalmýþ çamý
Benzemiyor hiçbiri rengarenk bahçeleri Ne yeni çýkmýþ tohum , ne de kýrmýzý toprak Terketti bu diyarý en güzel çiçekleri Bir bahar kaldý bana yalnýz senden kokarak
Görmezse yalnýz seni dipsiz rüyalarým da Kývýlcýmlar saçarak düþlere direnirim Ýþliyorken ruhuma tütsülerin tadýnda Bir dilenci misali kokunu dilenirim
Düþerken rýhtýmlara güneþin son renkleri Veda’la dolu sonkez gözlerime bakarsýn Kalsam da ceset gibi bir kemik bir de deri Sen gitte bana hayat veren o kokun kalsýn.
k.a.gazioðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
arslan gazioğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.