Hep birden saldýrdýlar býçaklý ve kamalý, Kalbimi çok kýrdýlar, kýrk yerinden yamalý, Dünya sanki bir küfe, ben de onun hamalý, Üç günlük hatýrým yok, koskocaman çað iken.
Sýrtýmý döndüðümde ummadýklarým vurdu, Ýki yüzlü bu dünya, genç iken beni yordu, Sonra dindi fýrtýna, esen rüzgarlar durdu, Yýkýp viran ettiler, bir bahçede huð iken.
Vefasýz çýkanlara ne darýldým, ne küstüm, Vurulunca yaðýz at, kara topraða düþtüm, Damarým kesilince zaten çoktan ölmüþtüm, Yerlerden sürüklendim, han baþýnda tuð iken.