bir anne duasýnýn yüzü suyu hürmetine dünyayý ayakta tutuyor titreyen ayaklarým ve gamzelerime mutluluk çizen babamýn þefkâtiyle sýmsýký sarýlýyorum henüz yarým asrý devirmediðim hayata çocuklarýmýn yüzünü kucaklayan avuç içlerimle yaðmurun sesini kýsýyorum bazen en afilli hüznün tozunu silerken ellerim içim içime sýðmýyor
sonra...
delice yaðmur yaðýyor tek kiþilik odama rüzgâr bin promillik gücüyle esiyor ve aþkýn sesi çýnlýyor kulaklarýmda "seni sevmek suçundan hükümlüyüm ben" diye
âhhh aþk en güzeli ne biliyor musun camdan labirentin içinde bir yol ararken ben senin cenneti ayaklarýma serme çabalarýn
nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.