Ey nefsim! Sonbaharda yapraklarýný döken aðaç misillü, Kâinat aðacýnýn yapraklarý dökülüyor, Her gün bir sevdiðin ölüyor, Ýþte bu ölümdür ki gaflet denen uykunu bölüyor, Yakýnda sana da vedâ görülüyor, Hâl böyleyken tüm vaktini bu fâni dünyaya sarfetmek, Kendini burada ebedî zannetmek, Ne kadar da bâtýl, güneþ gibi görülüyor.
Þâir’ül Ýslâm Yûnus Kokan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şair'ül İslam Yunus Kokan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.