Seyit Onbaşı

Çelik püskürtüyor deniz,
Ve Mecidiye Tabyasý’ný altüst eden ateþ,
Mermi yaðýyor âdeta,
Cesur Mehmetçiðimin üzerine.

Ve bir emir
Takým subayý Fehmi Bey’den:
Sýðýnaða gir, asker hemen!
Allah’ýn erleri sýðýnaða girer,
Cephaneliðe bir mermi isabet eder,
Kahraman Mehmetçik þehadete erer.
Seyit Onbaþý bayýlmýþtý,
Ayaða kalktý
Ve etrafa baktý,
Gözü omuz omuza çarpýþtýðý
Yiðitleri aradý,
Ayakta bir tek Ali vardý,
“Ey Ali! Arkadaþlar neredeler?” oldu suali,
On dört þehit verdik,
Ve yirmi dört yaralýmýz var Seyit, der Ali.

Ayakta kalan Seyit Onbaþý
Bir de Ali ,
Koca Seyit denize bakar,
Düþman gemileri alev saçar
Ve tabyada kullanýlabilir
Bir tek top var,
Haçlý ittifaký kýyýya
Yaklaþtýkça yaklaþýr,
Top mermisini kaldýracak alet arýzalýdýr.

Seyit’te büyük bir heyecan,
Ali’den yardým umar,
“Yardým et yâ Ali!
Yardým et ki þu gülleyi sýrtlayayým.”

Ali bir yerdeki mermiye,
Bir de Seyit Onbaþý’ya bakar,
Bu mermi tam iki yüz yetmiþ altý kilo idi,
Kaldýramazsýn Seyit! Dedi,
Kaldýramazsýn o mermiyi.

Lakin Seyit kararlýydý,
O mermi yerden kaldýrýlmalýydý,
Baþka çare kalmamýþtý,
Bir deneyeyim diyerek
Merminin yanýna vardý.

Ve ellerini
Kartal pençesi misillü açarak:
“Bismillah!” dedi,
Mermi baþtan ayaða yaðlýydý
Ve ellerinden kaydý.

Koca Seyit ellerini
Topraða buladý,
Mermiyi iyice kavradý,
“Yâ Allah! Bismillah!” dedi
Ve mermiyi sýrtladý,
Sendeledi; ama pes etmedi.

Merdivenlerini güçlükle çýktý topun,
Ve sürdü mermiyi aðzýna namlunun.

Zaman çok dardý,
Namluyla düþmaný hedef aldý,
Mesafeyi ayarladý,
“Bismillah!” dedi,
Ve topu ateþledi.
Ýþte o an وَمَا رَمَيْتَ اِذْ رَمَيْتَ وَلٰكِنَّ اللّٰهَ رَمٰىۚ (Dipnot) âyeti,
Gönüllerde yankýlandý,
Mermi en önde geleni yakaladý,
Ocean denen gemi
Arkasýndan yaralandý,
Harmanladý,
Etrafýndaki tüm gemiler kaçýþtý,
Allah’ým O nasýl bir kaçýþtý?

Zaferden sonra,
Seyit Onbaþý’nýn yanýna gelen,
Ýsteðidir kumandanlarýn,
Bir fotoðraf için,
O merminin kaldýrýlmasý Seyit’ten.

Uðraþýr, uðraþýr
Bir türlü kaldýramaz mermiyi,
Seyit kan ter içinde stresten,
Ama ne çare,
Kalkmaz bir türlü mermi yerinden.

Mermiyi ne kaldýran,
Ne de atan Seyit’ti belli,
Çaresizlik anýnda etmiþti tecelli,
Yetiþmiþti imdada kudret-i ilahi.

Kumandanlarýn þaþkýn bakýþlarla bekleyiþi,
Ve paþanýn sormadan edemeyiþi:
Evladým! O zaman nasýl kaldýrdýn bu mermiyi?
Seyit’ten gelen cevap manidar mý manidar,
Çýktý mý Kumandaným gâvur karþýma,
Biiznillah yine kaldýrýrým,
Ve yine sürerim mermiyi namluya.

Þâir’ül Ýslâm Yûnus Kokan

(Dipnot): “Ve attýðýn zaman da sen atmadýn, fakat Allah attý.” (Enfâl Sûresi, 8/17)
Sosyal Medyada Paylaşın: